Theater en ook nog een beetje film

 

Het podium raakte hopeloos verstrengeld met mijn DNA toen ik als snottebel films naspeelde en er zelf ter plekke verzon. Theater = emotie, zo vatte ik mijn eerste dramaworkshop samen. Grappig, spannend, esthetisch, poëtisch... whatever.

De auteur die elke seconde daartoe kan herleiden, zit gebeiteld. 'Makkelijker gezegd dan gedaan, is dat bij jou wel zo, Gert?' hoor ik. Kijk, dat mag je zelf uitvissen. Je mag ook iets doen, niet? Ah ja!

 

Ik beken: ben onvoorstelbaar ongeduldig en word constant geteisterd door een ingebouwde afkeer van bla bla. Al mijn scripts hebben daarom gemeen dat dit eeuwige jongetje graag in het midden van de actie start. Patat!

'Je ziet het meteen voor je ogen, als in een film!' word ik soms gevleid als men mijn schrijfsels proeft. Voor wat het waard is. Den Gert vertrouwt nederig jouw oordeel. Je zal alleszins constateren dat de theaterstukken down to earth zijn gepend zonder plat op de buik te gaan.